سلام به هرکی.الان یه چند روزی که نزدیکه به ماه برسه از قضیه ی مشهد گذشته.خلاصه بعد از جریانات مشهد اومدیم خونه.چیز قابل گفتنی نیست که بگم.ولی این چند چیز قابل گفتن زیاد.بیشتر باید درکش کنی.

چند روز پیش بابام منو دعوت به همکاری در باغ کرد.آخه این اواخر گفتیم چیکار کنیم چیکار نکنیم گفتیم یه باغ بزنیم همینطوری.بعدشم زدیم.به همین سادگی.خلاصه اولین روز که من به بابام کمک کردم فقط به آب دادن بوته ها و درختها گذشت.

ولی روز بعدی مشغول دیوارچینی بودیم.اونم با این هوای گرم و شرجی شمال.دستم که با جابجا کردن بلوک و اینجور چیزا همسفر

خسرو شکیبایی شد.خدا بیامرزتش.شکیبایی رو می گم.این چند روزم به اصرار مادرم قرار شد طبقه ی بالای خونمونو نقاشی کنیم.واسه همین بعد از رفتن مستاجرمون(چه مستاجرای خوبی بودن) شروع کردیم وسایلو جمع کردن.دیگه به جز دوتا یخچالو یه میز تی وی و مبلامون همه چیزو آوردیم طبقه ی پایین.این جا بود که رحمت فرستادم به دستام که گفتم که همسفر شکیبایی شده بودن.خداروشکر کار جمع کردن اثاث تموم شد.نقاشام همین امروز صبح که منم دارم این متنو می نویسم اومدنو مشغولیدن.

(مشغول شدن)

سلام به همه.منظورم از همه یا منه یا تو یا کمال.خوب وقتی وبلاگتون اینقدر بیننده داشته باشه همینه دیگه.

همچنان در سفرم.یعنی از یکشنبه تا حالا.اومدیم مشهد ببینیم چه خبر اینجا.تنها چیزی که میشه گفت قیمت جنساشه.

طرفو میبینن قیمت میدن.تاکسیاشم هر کدوم یه نرخی دارن واسه خودشون.

دیشب که خواستم برم خونمون ماشین گیرم نیومد.تاکسی که دربست می بره.

باقیشونم که دکورن.مجبور شدم موتور بگیرم.کرایش 200 تومن بود.می ارزید.

ادامه ی سفرنامه باشه واسه بعد.فعلن برم ناهار بخورم اگه چیزی گیرم بیاد باهاش برم.

رهگذر سوز و ندم از غم دل
که دگر نیست کنون بر غم دل
دلسوزی
تو به دستور حق امروز کشی
دم نفسی   
نتوانی که رهی بازدم و می
سوزی